VanJufMarjan

Wisbordjes

Erik 656 Views 0 Comments getallenlijn, instructie, mijnwerkplekje, schrijven, wisbordjes

Gebruiken jullie wel eens wisbordjes in de klas? Een wisbordje kun je gebruiken als een soort whiteboard, maar dan in het klein. Leerlingen werken er ook graag mee.

Waarom wisbordjes

Als kinderen tijdens de instructie een wisbordje kunnen gebruiken, denken ze actief mee en kunnen denk- en tussenstappen opschrijven. De kinderen onthouden zo beter en als leerkracht kun je gelijk zien of de kinderen het goed doen.

Als leerkracht is het ook een heel fijn hulpmiddel om de interactie en betrokkenheid van de leerlingen tijdens de les te vergroten. Alle kinderen moeten actief meedoen. Door het wisbordje omhoog te steken komen alle kinderen aan de beurt. De vinger opsteken is dan niet meer nodig, en je voorkomt dat de snelle kinderen het antwoord al hebben geroepen voordat ze aan de beurt zijn. Je kunt als leerkracht ook gelijk zien welke kinderen de instructie begrepen hebben en welke kinderen nog een verlengde instructie nodig hebben.

Verschillende wisbordjes

Vaak worden blanco wisbordjes gebruikt. Dit is natuurlijk prima, maar voor sommige kinderen is het handig dat er bijvoorbeeld al een getallenlijn op staat voor bij de rekeninstructie of schrijflijnen als er een woord geschreven moet worden.
Bij mijnwerkplekje.nl kun je dit soort wisbordjes kopen. Hier vind je wisbordjes in verschillende maten, ook met lijntjes, vakjes en getallenlijnen. Dit werkt sneller en effectiever omdat de kinderen dan bijvoorbeeld niet zelf eerst een getallenlijn op het wisbordje hoeven te tekenen.
Ook heel mooi zijn de kleine wisbordjes in het formaat van een flashcard. Hierop kunnen de kinderen bijvoorbeeld woorden of sommen flitsen. Heel fijn hierbij zijn de whiteboardstiften op alcoholbasis. Als je deze gebruikt kun je met een doekje heel snel de flitskaartjes weer wissen en voor iets anders gebruiken.

Speciale wisbordjes zijn bijvoorbeeld ook: Getal van de dag en de speciale splitshuisjes.

Mijnwerkplekje.nl

Mijnwerkplekje houdt zich sinds 2015 bezig met het ontwikkelen van materialen voor het onderwijs. Deze producten zijn ontwikkeld met de ervaring en expertise van een IB-er/leerkracht uit het speciaal onderwijs en onderwijsconsulent.

Algemeen

Hoe help je kinderen te focussen?

Marjan 215 Views 0 Comments concentratie, focussen, instructie, uitleg, zelfstandig werken

Hoe help je kinderen te focussen?

Heb jij dat ook? Je staat uit te leggen en je ziet ze wegdromen, andere dingen doen, kortom ze focussen zich niet op wat jij aan het vertellen bent. Dan ga je aan het werk en komen ze bij je met vragen als: “Wat moet ik doen?”, “Moet ik de zijn helemaal opschrijven?” en ga zo maar door.

Hoe zorg je er nu voor dat de kinderen minder afgeleid zijn? Nou, eigenlijk heel simpel:

Laat ze hun tafel leegmaken!

Het lijkt heel simpel, maar het werkt echt. Kinderen moeten eigenlijk alleen op hun tafel hebben waar op dat moment aan wordt gewerkt. Als ze even iets op moeten schrijven hebben ze alleen hun kladschrift en een pen nodig, meer niet. Ze hoeven echt geen stapel boeken voor hun neus te hebben liggen, want dat leidt alleen maar af.

Laat de kinderen wegleggen wat ze op dat moment niet nodig hebben.

Het is verbazingwekkend hoeveel afleidingen je weg kunt halen als als er geen stapel boeken op de tafel ligt waarachter je van alles kunt verbergen. Even doorwerken aan waar je net mee bezig was, een tekeningetje maken, nog even snel die som oplossen. Als je alles van de tafels laat opruimen/wegleggen, kunnen kinderen hierdoor niet meer worden afgeleid.

Door alle dingen die ze niet nodig hebben worden kinderen alleen maar afgeleid. Ze doen het echt niet met opzet, het gebeurt gewoon. Denk maar aan jezelf, als je van alles op je bureau hebt liggen wordt je daar alleen maar door afgeleid. Je bent mat iets bezig, maar ziet iets liggen wat ook nog moet gebeuren, en weg is je aandacht van datgene wat je aan het doen bent.

Misschien deed je dit al, dan heb je aan dit artikel niets, maar als je het nog niet deed, probeer het eens. In het begin zal het best lastig zijn. Je moet de kinderen er steeds weer aan helpen herinneren, maar het zal echt de moeite waard zijn. Uiteindelijk zullen de kinderen er aan wennen, en hoef je het niet meer te noemen.

Dus, vanaf nu, alles aan de kant, tafel leeg tijdens instructie, en zelfs tijdens het werken aan een bepaalde opdracht. Alleen op je tafel wat je nodig hebt tijdens het werk waar je mee bezig bent.

Lees ook eens: 5 tips om de aandacht van kinderen vast te houden

Algemeen

Wel of geen instructie??!!

Marjan 777 Views 3 Comments directe instructie, doelen, instructie, model leren, reflectie, reflectiegesprek, weektaak, zelfinstructie

Instructie kun je soms best schrappen! Er zijn verschillende manieren van instructie geven. Het directe instructiemodel is wel het meest gebruikte. Ik ga ze hier even kort bespreken, en daarna vertellen waarom je dit ook geheel of gedeeltelijk los kunt laten. Dit is natuurlijk een heel gewaagde uitspraak, maar het werkt echt.

Het directe instructiemodel:

Bij de directe instructie blik je eerst terug op datgene wat vooraf is gegaan, en wordt het doel benoemd van de instructie die volgt. Dan presenteer je de nieuw aan te leren stof en gaat dit daarna begeleid inoefenen. Vervolgens wordt de stof verwerkt en geef je waar nodig hulp en geef je verlengde instructie. Tot slot blik je terug door het doel te evalueren en feedback te geven.

Zelfinstructie:

Bij zelfinstructie wordt door de leerkracht iets kort besproken, worden de opdrachten in een korte tijd bekeken en gaan de kinderen aan de slag, of naar de instructietafel (de leerkracht bepaalt dit). De leerlingen controleren zelf hun werk en gaan tot slot aan de slag met ander werk. (klaaropdracht).

Model leren:

Hier doe je als leerkracht voor hoe je een opdracht aanpakt. Je doet voor, de kinderen doen het na, dan doe je het samen met de kinderen. Door hardop denken laat je zien hoe je iets aanpakt. Daarna stimuleer je de kinderen hetzelfde te doen. Er wordt gecontroleerd en eventueel herhaald.

Dalton

In het Daltononderwijs wordt gewerkt met dag- en weektaak. Op deze taak staan vaak de doelen aangegeven waaraan tijdens deze taak wordt gewerkt. Kinderen kunnen dus vooraf heel goed zelf bepalen of ze instructie nodig hebben en wanneer. Op de taak staat namelijk ook aangegeven wanneer bepaalde instructie plaats vindt.
Leerlingen worden zo uitgedaagd om na te denken over de leerstof en of ze hiervoor instructie nodig hebben.

Instructie schrappen?

De kunst als leerkracht is om in te schatten of er wel instructie nodig is, en als dit zo is of alle kinderen deze instructie nodig hebben. Er zijn vast kinderen bij die datgene waar je instructie voor wilt geven al kunnen. Als je hier kritisch naar kijkt kun je best wel veel instructie schrappen.

Wel of geen instructie?

Als je dan instructie geeft, kun je heel goed inschatten welke kinderen deze instructie nodig hebben. Er zijn kinderen die uitleg moeten krijgen, maar er zijn ook kinderen waarvan je weet dat ze de uitleg niet nodig hebben of waarvan je wilt dat ze het eerst zelf eens uitzoeken. Je kunt kinderen ook de keuze geven of ze instructie willen of niet.

Als je dit lastig vindt, kan je bij veel methodes de toets van een blok of thema vooraf laten maken. Het nieuwe blok/thema begin je dus als het ware met een toets. Je kunt dan al heel snel zien waar de knelpunten liggen. Waar je echt uitleg voor moet geven en welke instructie je gewoonweg kunt schrappen. Ook kun je goed zien welke kinderen wat nodig hebben.

In de praktijk:

Ik start mijn lessen vaak met het geven van het doel. Wat gaan we leren vandaag. Deze doelen zijn ook op het doelenbord zichtbaar in de klas. Omdat we met Snappet (tablets) werken kan ik heel goed bijhouden welke kinderen wat maken en hoe ze het doen.
Ik schrijf de opdrachtnummers op het whiteboard en vraag alle kinderen de opdrachten te gaan bekijken en alvast aan de slag te gaan. Als ze denken dat ze uitleg nodig hebben mogen ze hun naam bij het opdrachtnummer schrijven.

Kinderen kun je zo individueel instructie geven, als er meerdere namen bij een opdracht staan, roep je deze kinderen bij de instructietafel, en bij veel namen geef je een klassikale instructie. (als ik zie dat er meerdere kinderen hun naam bij dezelfde opdracht zetten, geef ik aan dat ik die opdracht klassikaal ga behandelen en dat kinderen dus niet meer hun naam erbij hoeven te zetten) Je laat de kinderen vrij in keuze om deze instructie mee te doen.
Zo kwam ik er dus achter dat bepaalde instructie helemaal niet nodig is, en je dus gewoon kunt schrappen.

Verantwoordelijkheid

Zo maak je kinderen ook verantwoordelijk voor hun eigen leren. Kinderen denken zelf na over of ze uitleg nodig hebben en waar en wanneer ze de instructie kunnen halen.
Door regelmatig met de kinderen te reflecteren (zie mijn artikelen over reflecteren met kinderen en het reflectiegesprek) kun je ook hierbij de vinger aan de pols houden.

Tijdens de week zijn er altijd momenten gepland waarin kinderen nog bepaalde uitleg kunnen halen. Soms komen kinderen erachter dat ze toch beter mee hadden kunnen doen met bepaalde instructies. Naarmate je langer op deze manier werkt, hoe minder dit gaat worden, omdat kinderen het al snel beter kunnen gaan inschatten, en je praat erover met ze tijdens de reflectiegesprekjes.

Natuurlijk gebruik ook ik nog steeds wel de bepaalde instructiemodellen, omdat bij echt nieuwe stof dat gewoon het meest effectieve is, maar daarbij houd ik wel rekening met de kinderen die wat meer aankunnen of hebben laten zien dat ze de stof al beheersen.

Het is gewaagd, maar het werkt. Kinderen zijn zich goed bewust van waar ze mee bezig zijn. Zijn verantwoordelijk voor hun eigen leren en kunnen dit ook heel goed verwoorden/verantwoorden.