poinactie

Staken

Gastblog van Suzanne: Staken

Het kan je niet ontgaan zijn, woensdag 30 mei werd er gestaakt. Sommige collega’s waren afgereisd naar de Beestenmarkt, anderen hadden wellicht een inhaaldag voor administratie, voorbereidende werkzaamheden of andere verplichtingen. De meeste kinderen hadden deze dag in ieder geval geen les en zij zullen zich vast vermaakt hebben in het zwembad, bij de oppas, thuis of op de stormbaan op de Beestenmarkt. Mede om te voorkomen dat dit in de toekomst vaker gebeurt, wegens gebrek aan (geschoolde) leerkrachten, luiden we met elkaar de noodklok.

Groen, groener, groenst

De actievoerende leerkrachten op de Beestenmarkt zorgden voor een mooi groen gekleurd plein, vergezeld van een goed hoorbaar kritisch geluid. We zijn het er met z’n allen over eens: we willen voor nu en in de toekomst goed (passend) onderwijs kunnen geven. Om dat te kunnen doen, zijn onder andere een lagere werkdruk en meer salaris noodzakelijk.

Het passend onderwijs wordt door de politiek nu als ‘mislukt’ gezien. In mijn ogen doe je ons daar enorm mee tekort. Ik denk dat er heel mooie ontwikkelingen en kansen zijn, maar dat we vele malen beter gefaciliteerd moeten worden. Kleinere klassen met meer (professionele) handen en een eventuele (noodzakelijke) doorverwijzing makkelijker maken. Daardoor zal de werkdruk vast grotendeels afnemen.

Actievoeren it is!

Een boze selfie maken, klappen voor je collega’s en met z’n allen kijken of we #jufisboos trending konden maken op social media. Verschillende sprekers die duidelijk aangaven dat de acties gesteund blijven worden en de bereidheid groot blijft. Actievoeren vergt actie en solidariteit. De vraag blijft natuurlijk altijd of het zin heeft, maar als je het niet probeert, mislukt het sowieso.

Goed onderwijs

30 mei voerden we met elkaar actie voor een gezamenlijk doel.
Goed onderwijs bieden voor nu en in de toekomst. Het goede onderwijs verzorgen we (waar het kan) Er worden zulke mooie en goede dingen gedaan, elke dag weer. Dat wij het nog beter willen maken is prima, maar geeft ook aan dat we niet tevreden zijn. Dat we uiting geven aan de problemen die we ervaren, kritisch zijn en aangeven extra ondersteuning nodig te hebben, is onze maatschappelijke verantwoordelijkheid. Daar moeten we wel voldoende ruimte, budget en middelen voor krijgen. Aan onze inzet zal het niet liggen, dus nu maar hopen dat onze #jufisboos duidelijk maakt dat er toch echt wat moet gebeuren. Niet morgen, maar nu.