Maatjes, niet alleen voor het samenwerken.

Bij ons op school werken we met maatjes. Net als het huishoudelijk takenbord hangt er een maatjesbord in de klas. Elke week veranderen de maatjes.

Een maatje is iemand waarmee je samenwerkt. Elke week wisselt dit en krijg elk kind een ander maatje. In de klas hangt een maatjesbord waarop te zien is wie maatjes met elkaar zijn.

Niet alleen samenwerken.

De maatjes werken niet alleen samen, maar helpen elkaar, organiseren en regelen met elkaar, maken afspraken over het werk (wanneer gaan we welke samenwerkopdracht uit de keuzekast doen) en ze leren ook samenwerken met iedereen (ook als iemand niet je vriendje is moet je kunnen werken met elkaar).

Bij mij in de groep zitten de maatjes ook altijd naast elkaar. Elke week wordt er dus van plaats verwisseld. Omdat wij hoog meubilair hebben kan dit prima. Tafels hoeven niet mee te verhuizen, hooguit de stoel.

Uitgestelde aandacht.

Tijdens de uitgestelde aandacht kun je je maatje vragen om hulp. Als je maatje je niet kan helpen, ga je iets anders doen en wacht je tot je bij juf of meester terecht kunt.

Door het werken met maatjes is de sfeer in de klas goed. De afspraken zijn duidelijk. Kinderen leren ook om probleemoplossend bezig te zijn. Kinderen leren vaak heel goed van elkaar, en dan ben ij als leerkracht puur coachend bezig. Je begeleidt de kinderen in hun leerproces. Tijdens de uitgestelde aandacht kun jij die kinderen helpen die jouw echt nodig hebben.

In de praktijk.

In het begin vonden kinderen het best wel lastig. Elke week een andere plek, elke week een ander maatje, maar na enkele weken is het standaard. Ik hoor bijna nooit meer kinderen klagen over het feit dat ze een maatje hebben met wie ze liever niet willen werken. Alle kinderen weten dat ze met iedereen een keer maatje zullen zijn.
Kinderen leren hierdoor ook respect hebben voor elkaar, maar ook begrip hebben voor elkaar. ZE leren luisteren naar de ander.

Door het samenwerken zie ik vaak ook hele mooie dingen ontstaan. Kinderen die elkaar iets uitleggen, en het lukt bijvoorbeeld niet, het dan op een andere manier gaan proberen of materialen erbij gaan pakken. Hier geniet ik van. Ook leren ze dat voorzeggen, of klakkeloos iets overnemen geen meerwaarde heeft, maar dit moeten ze leren door ervaring. In reflectiegesprekken kun je hier weer heel goed met kinderen over praten.