methode

In de Trouw van 24 januari 2017 las ik een heel mooi artikel “Dyslexie is te voorkomen”.
Er worden in het artikel heel gedurfde uitspraken gedaan als: “De leesmethodes lokken dyslexie uit”. Ik vond het een heel interessant artikel om te lezen.

Bart van Raamsdonk is 82 en zelf dyslectisch. Hij zegt in het artikel dat het proces van leren lezen volstrekt onlogisch is ingericht. Hij ontwikkelde een methode die kinderen leert lezen zoals ze hebben leren spreken, door woorden als een geheel te leren ervaren. Hierdoor kunnen kinderen een betere start maken bij het leren lezen. Hij heeft hiervoor een subsidie gekregen van Stichting Dyslexie Fonds.

Deze aanpak druist echter wel in tegen de opvatting die er nu heerst over leren lezen. Losse letters worden tot één woordklank samen gelezen (hakken en plakken) tot een heel woord, terwijl de methode van Van Raamsdonk juist andersom werkt. Vanuit het geheel het woord opsplitsen in letters (klanken). Snelle lezers doen dit al uit zichzelf.

Ruim één op de twaalf basisschoolleerlingen heeft de diagnose dyslexie. Dit hoeft volgens Van Raamsdonk niet, omdat het niet aan de kinderen ligt, maar aan de methode waarop lezen wordt aangeleerd.

Methode

Hij heeft zijn methode al op een basisschool mogen testen, en er is nu mogelijk om het in groep 2 en 3 te gebruiken. Daarna kunnen kinderen aansluiten bij een bestaande leesmethode.
De methode werkt alleen bij beginnende lezers, maar volgens Van Raamsdonk wil hij zijn methode niet promoten om geld te verdienen, “maar ervoor zorgen dat mensen niet hun hele leven lang onder niveau hoeven te functioneren”.

Zou deze Van Raamsdonk gelijk hebben? Er zit natuurlijk wel wat in zijn verhaal, en ben er eigenlijk heel benieuwd naar. Ik denk wel dat deze methode een kans moet krijgen, omdat kinderen en mensen met dyslexie best wel tegen veel problemen aanlopen, en misschien wel zoals Van Raamsdonk zegt onder hun niveau functioneren, terwijl dat niet hoeft.